مصریان قدیم با حركت دادن دستشان روی سطح بدن افزایش دما را بطور موثر می توانستند بكمك انگشتانشان كه مانند سنسور و مغزشان كه مانند یك پر دازشگر عمل می كرد در یك دوره زمانی اندازه بگیرند.
بقراط پزشك یونانی در 400 سال قبل از میلاد نوشت: «در هر قسمت از بدن كه افزایش گرما یا سرما وجود دارد یك بیماری نهفته وجود دارد.» . یونانیان قدیم بدن را آغشته به گل می كردند. قسمتی كه زودتر خشك میشد به دمای بیشتر و بیماری در آن بافت اشاره میكرد.
دما یكی از مراجع استاندارد بدن است. استفاده از دستان برای اندازه گیری دمای بدن در قرون 16و17 هنوز استفاده میشد.تا قبل از گالیله كه یك دستگاه ترموسكوپ از لوله شیشه ای ساخت دستگاه های احساس دما ساخته نشده بود. ولی در آن زمان مقیاسی برای دما وجود نداشت.ثبت درجات دما توسط فارنهایت بكمك یخ و نمك و آب جوش صورت گرفت.در سال 1742 سلسیوس یك مقیاس اعشاری ساخت و درجه صفر را به آب جوش و 100 را به یخ نسبت داد . این مقیاس توسط Linnaeus كه یك گیاه شناس هلندی بود معكوس شد.
پروفسوركارل واندرلیچ در سال 1868 استفاده از ترمومتری را در پزشكی با اولین دوره جدول دما به بیماران منحصر به فرد كه بیماری آنها پیشرفته شده بود پیشرفت داد.
او پیشنهاد ساخت ترمومتر كلینیكی امروزی را داد - چیزی كه هم اكنون باترموكوپل های استریل و رادیو متر هایی برای اندازه گیری دمای گوش میانی جایگزین شده.

استفاده از كریستال مایع روش دیگری برای نمایش دادن دمای پوست شد.استر های كلستریك(Cholestric esters) میتوانند خاصیت تغییر رنگ با دما را داشته باشند و این كار را لهمان در سال 1877 پایه گذاری كرد . كاربرد آن شامل استفاده از پنل هایی یا قطعات مستطیل شكل(panel) بود كه بطور استادانه درست شده بود و كریستال را در محفظه ای قرار داده و روی سطح پوست بكار برده میشد. اما بخاطر ناحیه بزرگ تماس آنها تحت تاثیر دمای پوست قرار میگرفتند.
همه روشهای بالا برای اندازه گیری دما روشهای تماسی بودند. پبشرفتهای عمده 30 سال پیش با تصویر برداری دیجیتالی مادون قرمز همراه بوده. سطح بدن انسان مانند یك رادیاتور كارآمد قوی است و این امكان وجود دارد تا انتشار مادون قرمز از بدن شناسایی شود و یك نقشه دمایی ساخت.

آقای ویلیام هرشل ستاره شناس انگلیسی،در حمام، وجود تابش مادون قرمز را با سعی كردن برای اندازه گیری دمای رنگ های مجزای طیف رنگین كمان در اتاق تاریك كشف كرد. او بیشترین دما تا كمترین دما را بعد از رنگ قرمز كشف كرد، چیزی كه او به عنوان گرمای تاریك در سال 1800 به جامعه سلطنتی گزارش داد.

پسر او آقای جان هرشل كسی كه بیشتر به عكاسی علاقه داشت موفق به ضبط اشعات گرمایی بر روی ناحیه زیر قرمز با ساختن تصویر تبخیر نگار با استفاده از سوسپانسیون كر بن در الكل شد. او این تصویر را ترموگرام نامید. این پایه گذاری باعث پیشرفتهای قرون بعد در ساخت دستگاههای دما نگار برای استفاده در جنگ،صنعت و پزشكی شد.

ترجمه: محسن ناجی